Naam: Lemmensmolen (1856)
| Eigenaar | Familie Lemmens |
| Gebouwd | 1856 |
| Type | Stenen bergmolen |
| Functie | Korenmolen |
| Kenmerken | Vroeger ook oliemolen; volledige gietijzeren molenas |
| Gevlucht/Rad | Geklinknagelde potroeden (Weerter Scheepsbouw Mij, 1989), verbusseld |
| Inrichting | Nog volledig |
| Toestand | Maalvaardig |
| Bescherming | M: monument, DSG: dorps- en stadsgezicht, 17.02.1981 |
| Molenaar | Geen |
Bakstenen windmolen, gebouwd in 1856 door F. Verbeek en G. Coenen als graan- en oliemolen. De naam Lemmensmolen is afkomstig van de gelijknamige familie, vanaf 1919 eigenaar van de molen. Tot 1964 werd met windkracht gemalen, daarna werd overgeschakeld op een mazoutmotor.
Deze stenen beltmolen werd gebouwd in 1856 door Frans Verbeeck-Coenen (1826-1882). Het is een conische bergmolen met houten kap, gebouwd op een aarden terp. De kap draagt het opschrift: LEMMENSMOLEN.
De Lemmensmolen kende een geschiedenis met hoogtepunten maar ook dieptepunten. In 1979 viel er zelfs een besluit de molen af te breken. Door toedoen van buurt-bewoners en de vereniging Molenzorg Molenecho’s vzw kon afbraak echter voorkomen worden. Gerestaureerd in 1989. De molen is maalvaardig maar sedert 2010 niet meer in gebruik. Op Oudjaarsdag 2010 ging molenaar Hubert Lemmens (toen 79) met pensioen.
Het was een graan- en oliemolen. Een hardstenen sluisteen boven de toegangspoort waarop het opschrift: F. VERBEEK/ G. COENEN/ 1856 herinnert aan dit feit. De familie Verbeek bezat ooit meerdere molens: de Korenbloem te Kessenich, de Zaagmolen te Ophoven, de Luienmolen te Bocholt, de Bosmolen te Maaseik, de Sint-Antoniusmolen te Eksel en de watermlen van Ophoven. In 1906 werd de oliemolen uitgebroken.
De romp telt drie bouwlagen; overhoekse muizentandfries onder de kap. De voorzijde is naar de straat gericht met rondboogvensters en een rondboogpoort met hardstenen sluitsteen.
In 1975 vroeg Hubert Lemmens om zijn meer en meer vervallende molen te mogen afbreken. Het gemeentebestuur antwoordde dat dit niet kon zonder toelating van Stedenbouw en voegde er aan toe dat de molen voor bescherming in aanmerking kon genomen worden. Toen op 10 juni 1977 de lange spruit afbrak en op een magazijn terechtkwam, moest Hubert alleen voor de herstellingskosten opdraaien. In 1979 besloot hij dan ook de molen af te breken.
Dank zij een actie van het buurtschap werden instandhoudingswerken uitgevoerd (waarbij onze vereniging Molenzorg-Molenecho’s vzw een cheque van 30.000 Belgische frank schonk). Zo werd er bij molenmaker gebroeders Adriaens in Weert een nieuwe lange spruit en twee lange schoren afgehaald. Deze werd door de vrijwilligers geschaafd, geschuurd en geschilderd. Ook werden de roeden hersteld, het hekwerk, de ramen en deuren vervangen en dit alles werd ook in de verf gezet. De romp binnen in de molen werd opnieuw bepleisterd. De molenmakers kwamen er uiteraard nog aan te pas voor het plaatsen en verbinden van het staartwerk, het dichtmaken van de molenkap, het plaatsen van een nieuwe kruilier en nieuwe kruipalen. Fraaie molenbaard gemaakt door Sjors Adriaens. De molen werd samen met de onmiddellijke omgeving op 17 februari 1981 als monument en als dorpsgezicht beschermd.
